Monday, December 23, 2013

Sf-x - მე, შენ, დედამიწა და დედამიწელები

Sf-x  -  მე, შენ, დედამიწა და დედამიწელები

ხანგრძლივობა : 04:22


არამც და არამც არ ამცდა ეს განცდა
რომ დამცდა დედამიწა ბუნაგია არაკაცთა
იქ სადაც აპმარტავნება და დიდკაცობა გაცვდა
იყავი თავმდაბალი შვილო, იესო განკაცდა
შენი ცოდვა, ჩემი ცოდვა, ყოველ დედამიწელ კაცთა
იწვნია და აღსდგა, მაინც არ დამარცხდა
ჩემი რწმენა კი არა შენი არსებობა გაცვდა
ადამიანო შენ ღირებებულები გაგიბანძდა
ნუ დაეძებ, მარტო ზღაპრებშია კუნძულები განძთა
და იგემე ყოველი დღე, როგორც შენ გამოცდა
იქ სადაც ფუფუნება, მილიონები გამოჩნდა
ერთი-ორი მაინც დამისახელე ვინც არ გაპ***და
გიყურებ და თვალებშივე გაწერია
ის, რომ მნიშვნელოვანია შენთვის მაინც მატერია
გაგაბინძურებს, მისი ჭუჭყი, ბაქტერია
ამიტომაც სანამ ცოცხალი გაქვს ყველა არტერია
იგემე, დროა მოცემული და სული ბოძებული
სიკეთე ნახე შენში, გაასმაგებული
ამ სულისკვეთებით თუ აინთები
დედამიწა შემიყვარდები გადამეტებით მერე მე შენ
აქ ბევრი წერია და ბევრი კიდე არ წერია
მე რასაც შენ გაკვირდები ოცდამესამე წელია
დედამიწა, შენ ხარ ობიექტი ჩემი დაკვირვების
და იგემე ერთი ჩანაწერი ჩემი არქივების

ვაკვირდები რა მოხდება დამდეგ
მე არ დავაკლებ და იცი რომ არ დავამატებ
აღვწერ სამყაროს და კარებს რომ შეაღებ
ნახავ, დედამიწელები დედამიწის წინააღმდეგ ქუხს

ალილუია, მიხვდა ძლივს, რომ გაყიდულია
აქ ყველაფერი გაცემულია
ინსტიქტები ცხოველური, მტაცებლურია
დაქვეითებული და პარალიზებულია
მიდი ღორო მიუჯექი და შეავსე ბიუჯეტი
მე კი ვეცდები რომ დაგიხატო სიუჟეტი
მთავარი როლი, ადამიანი და დედამიწა
რომელიც დაეცა და ვეღარ იცავ
ხოო მე კი,
ყველაფრის მიუხედავად თავს არ ვუკეთებ შეღავათს
და დაელოდე ჩემი ოკეანის ახალ შენაკადს
მე ამათ ვერა ვერ გავუგე
ვის რა ეწყინათ და ეამათ
რა არ ქონდათ, რა ებადათ
მებადა რწმენა ჩემში ჩემი თავის შველა
გადარჩენა, თვითრეალიზება და ღვთით აღმაფრენა
სვლით ნაბიჯები წინ, არც ისე გვიანია
თქვით შენი შეფასება სამართლიანია
ეჰ დავუბრუნდეთ ისევ შენს სურათს თუკი
სრულზე სრულად ზრუნავ, ისწავლი ცურვას ცურავ
როგორც დედამიწა ბრუნავ და თუკი ყველა მიძინებულ
ძალას გამოაღვიძებ და მერე ამოწურავ
ესე დადგები ფეხზე, ფეხზე დგომა თესე
ადამიანო, ადამიანი კი არ შეიძულო ეალერსე
ვიცი რომ რთულია მაგრამ ეს იქნება გამოსავალი ამ ყველაფერზე

ვაკვირდები რა მოხდება დამდეგ
მე არ დავაკლებ და იცი რომ არ დავამატებ
აღვწერ სამყაროს და კარებს რომ შეაღებ
ნახავ, დედამიწელები დედამიწის წინააღმდეგ ქუხს

როცა გქვია განდევნილი, გარიყული
ცხოვრობ, რომ დაგიგდონ ყური
ცხოვრობ ამოთხარო დამარხული
დაზაფრული მთელი ღამე პოეზიით მონუსხული
დამიძახე ამ ეპოქის მეფე ლირიკული
მჯერა ყველა მეოცნების, ყველა განხრის
ყველა მიმიკის და ნაკვთის და მოსმენა მათი არ მღლის, მჯერა
მჯერა სიმართლის და მისი ყველა დარგის
მჯერა ჩემი ღმერთისა და ჩემი პატრიარქის, ღვაწლის
და ჩემი მიწაწყლის მარადისობის ლექსებს დავეძებ
სანამ მესაფლავე მიწას მიმაყრის
მიწას ეამაყებოდეს ჩემი მიბარების
და მოვხვდე სიაში, მათში ვინც შეიწყალების
ღმერთთან, საიდუმლოებს რომ ვამხელ შენთან
მე ვამაყობ, მაძლიერებს ხიდი ჩვენ შორის რომ აშენდა
მსმენელო, შეაფასე ეს მუსიკა ჩემი როგორც შენია
შენ იცი ჩემ მუსიკას ჩემთან ერთად გაუფრენია
გულახდილი საუბრები აღარ შედგა
და მუდამ იმას ვამბობდი რაც არ შემეძლო არ მეთქვა
და როცა დავინახე ადამიანში გამოღვიძება პირუტყვის,
ჩავთვალე ღირსი ფურთხის და ვთქვი
ვინც არ უთხრეს, მათი უთქმელობა ძირს გაუთხრის
ამიტომ არ მჩვევია სახე უტყვის,
პირიქით შრომა ჩაუხრელად მუხლის,
გაზომვა ყველა სიგრძისა და კუთხის,
ხელოვანი ხელოვნებას უძღვნის თავს
სამყარო, შენ იყავი სნეული, რომ გიპოვე
და მოისმინე სიტყვა გამორჩეული
სწორად მომაგენი, კარგად იცი თვითონ მე რა მქვია
და თუკი განიკურნე, ჩავთვლი ჩაგიტარე ჰიპ-ჰოპ ტერაპია

ვაკვირდები რა მოხდება დამდეგ
მე არ დავაკლებ და იცი რომ არ დავამატებ
აღვწერ სამყაროს და კარებს რომ შეაღებ
ნახავ, დედამიწელები დედამიწის წინააღმდეგ ქუხს

Wednesday, December 18, 2013

FuLA - ეს დღე შენც დაგიდგა

ეს დღე შენც დაგიდგა

ავტორი : FuLA


მივიღე ალბათ ის რაც დავიმსახურე
ჩემი ცხოვრების ეს ეტაპი მე მაინც დავხურე
ზამთარს აქაური ქუდი კვლავ მე დავახურე
და ჩემი სახლის კარი ისევ გავიჯახუნე
მივდივარ უმისამართოდ და ვითვლი ნაბიჯებს
მხოლოდ ექვსი საათია მაგრამ უკვე ბნელა
მომექცენ უსამართლოდ და მე ეს მაგიჟებს
და მგონია რომ შენსავით ცივად მიმიღებს ყველა
ასეა როცა ბრმად მიენდობი იმედებს და
ყველაზე დიდი იმედი, უცებ გაგიმეტებს
განშორება ისე შეცვლის შენს ხასიათს რომ
შერიგება განწყობას ვეღარ გამოგიკეთებს
დაიწყებ კედლებიდან ნახატების ჩამოხსნას
და ოცდაოთხი საათი ამ ამოცანის ამოხსნას
ეცდები .. იწყებ ძიებას შენი თავის
და პიროვნული გაორება საგანია დავის
პერიოდულად სახეს იღებ ბრძენი მეიგავის
და რაღაც უცხო ძალა შენში შეშლილივით ბღავის
ამ დროს ცელსიუსი მინუსებში გადადის და 
შენი სხეული ყინულის ქანდაკებას ემსგავსება
გძინავს, გესიზმრება კლოდ მონეს ხიდები და
შექსპირის მითები სიყვარულზე თემას ცდება
ძალა გამოცლილი გმობ შურისძიებას და 
ცდილობ როგორმე ამ ღამეს გათენება მიებას
ელოდები როდის გთხოვს პატიებას
რა აზრი აქვს დაკარგული ღმერთის სახლიდან ძიებას
ახალ პიესას აღარ დაწერ არასოდეს და
შეიძლება ძველიც ორ წელიწადში არ გახსოვდეს ...


ვიწყებ მოძრაობას საათის ისრის მიმართულებით
სიმღერას ვწერდი არ მესმოდა რომ მიკაკუნებდით
თორემ გაგიღებდით კარს, მაგრამ უკვე გვიანია
გემშვიდობებით გრძნობებო, თქვენ აღარ დაბრუნდებით
შენ კი ხვდები მეგობარო, სიმართლეს ვეჯახებით
ჩვენ მას აღარ ვჭირდებით, მას აღარ ვენატრებით
გპირდები თავს არ მოგაბეზრებ ჩემი ქადაგებით
უბრალოდ გეტყვი, რომ სიკვდილი გრძელდება დაბადებით
შენ იბადები თავიდან, თავიდან იწყებ ზეიმს
და აღარ ეთანხმები ლეგენდარულ კურტ კობეინს
რომ თავის მოკვლა ღირდა, არ გინდა, შებინდდა
აცივდა და ბუხარს ანთებ, ელი ახალ რეისს
მერე ხედავ როგორ იწვიან ლექსები ცეცხლზე
სწორედ ის ლექსები, ერთ დროს რომ აფანატებდა
ყველა პოეტის ცხოვრებაში დგება ეს დღე
გილოცავ პოეტო, ეს დღე შენც გაგითენდა ...

Wednesday, December 4, 2013

მიტოვებული სახლი დგას მთაში - ავტორი : ზაზა ნოზაძე

მიტოვებული სახლი დგას მთაში

მიტოვებული სახლი დგას მთაში
თავჩაქინდრული აღარვის ელის
გადაწურვია იმედი და შინ
აღარვინ ბრუნდება მეასე წელი
დაბერებული მოხრილი მხრებში
ვეღარ იკვეხნის აქ მისი კერით
დინჯად გართული ფიქრების მტვერში
გასცქერის მწვერვალს უთქმელი მზერით
მუხის მოკვეთა მოყვა ჩემ შობას
დღემდის ჩემშია მისი დინება
ქარი, ავდარი მიწევდა მტრობას
რაც ალბათ ჩემში ისევ ვლინდება
ვუყვარდი პატრონს, ჩემს ამშენებელს
არ ვაკარებდი მეც ნიავს ცივსა
თუნდაც მეუღლეს მის დამმშვენებელს
მე ვპატრონობდი, მე სახლი მთისა
ქალი ქალობდა, შემოდის გადის
ფაციფუცობდა, არ უჩივს ძალსა
და სანადიროდ მოტანილ ნადირს
დაახვედრებდა მდუღარე ქვაბსა
კაცი ტყეებზე, ველებზე გავლით
შრომობს, ვერ ნახავთ მოშვებულს, მწუხარს
და ჩეხდა შეშას, აქ ყოველ ღამით
ვაგიზგიზებდით შინაურ ბუხარს
ბედნიერებით ვტკბებოდით სამნი
ქალი, ქმარი და მე სახლი მთისა
და აღარ ქონდა საზღვარი ტკბობას
როცა გავიგე, ელოდნენ შვილსა
მეცხრე თვის მერე ვისროლეთ თოფი
მოყვა ქეიფი დაბადებულსა
გამოიცალა ათასი დოქი,
სწორედ ამ დღისთვის გადადებულსა
ვზარდეთ მთასავით ბიჭუნა მთაში
ვინ გამოითვლის მასზე ჩვენ ამაგს
და რომ დაკაცდა იფიქრეს მაშინ
მოდი ბიჭუნა გავუშვათ ქალაქს
გადაშლის წიგნებს, ისწავლის ენებს
და დაბრუნდება სწავლული მხარეს
და ის დღე მახსოვს, დამშვიდობების
ჩვენ ცრემლსა ვღვრიდით სამივე მწარეს
ჯერ სულ ყოველდღე წერილი მოდის
გვიხსნის, გვიყვება ქალაქის ამბავს
მერე ნელ-ნელა ცნობებმაც იკლო
ვფიქრობდით ალბათ თავს ვეღარ აბავს
დრო გადიოდა, წლები, თვეები
მხოლოდ წერილი, სიტყვა მცირედი
გადაუბერდა პატრონს ხელები,
და შვილის ნახვის ყველა იმედი
ნერვიულობით, სიბერით, დარდით
დიდ მონატრებით ამასთანავე
ჩემი მშობელი ორივე კარგი
ამ მოლოდინში დავასამარე
მოდის ყმაწვილი, ცოლით და შვილით
საფლავს უყურებს გამზრდელის მისას
და ცოტა ხანში ორივე ვტირით
ჩვენი ბიჭი და მეც სახლი მთისა
მეორე დღესვე მაკოცა ფიცარს
ვერ ვპატიობდი ბოდიშს თავიდან
დამადო კლიტე, ვითომ ეს მიცავს
თავის ოჯახთან ერთად წავიდა
მიტოვებული სახლი ვარ მთაში
თავჩაქინდრული აღარვის ველი
გადამწურია იმედი და შინ
არვინ ბრუნდება, მეასე წელი ...

ავტორი : ზაზა ნოზაძე